Ari-Tanaka

Bo człowiek do końca mądry nie jest A czegoż się spodziewać, wszak mądrość marny, człowieczy gest Zapatrzy się za to w sztuczne malowidła Pokrzyczy, zapłacze, parsknie – pod wpływem zapachów równie sztucznego kadzidła. Przepłynie rzekę, lecz nie kosztem swoim Moim - twoim. Zawoła, tupnie nogą, splunie na podłogę Wściekłym i niesytym,  z e c h c e  z o s t a ć  B o g i e m Podpali domostwo, zabije, stworzy swoje prawo. Ostanie wówczas, zaśmieje się z werwą, zaśmieje się &#